روستای کجل، وارث زبان تاتی
روستای کّجل در منطقه ای کوهستانی در نزدیکی میانه در استان زنجان قرار گرفته است. مردم این روستا به زبان تاتی صحبت می کنند.
تاتی یکی از کهن ترین زبانهای ايرانی است که بسیاری از ویژگی های زبانهای باستانی ایرانی را حفظ کرده و به عقیده برخی از زبان شناسان و محققان بازمانده زبان مادی است.
به طور کلی زنجیر مناطق تات نشین از شهرستان تاکستان شروع شده و به سمت جنوب و جنوب شرقی ادامه می یابد و در نهایت در شهرستان بوئین زهرا به روستای تاریخی سگز آباد ختم می شود.
این مورد دیاکونوف، پژوهشگر روسی در کتاب تاریخ ماد نوشته است: هنوز تات ها، تالش ها، گیلک ها و مازندرانی ها به لهجه هایی سخن می گویند که خود بقایایی از زبان هند و اروپایی است که در آغاز زبان ماد شرقی بوده است.
در اين روستا از لحاظ معماری خانه ها به صورت پله ای بر روی هم قرار می گیرند و این به خاطر کوهستانی بودن منطقه است. در داخل خانه بیشتر از اختلاف سطح استفاده می کنند.
موادی که برای ساختمان سازی استفاده می کنند گچ و چوب است و در و دیوار داخل خانه را با رنگهای خالص رنگ آمیزی می کنند.
مردم این منطقه بیشتر به کار گله داری و باغداری و کاشت عدس مشغول هستند و در آمد خود را از این راه به دست می آورند.
بیشتر زنان روستا لباس محلی می پوشند. لباس آنها از پیراهنی به رنگ قرمز همراه با دامن پرچین گلدار تشکیل شده است.
مهارت آنها بیشتر در کار قالیبافی است و فرشهای دست باف خود را در بازار میانه به فروش می رسانند.
جدا کردن گلبرگهای گل محمدی برای پختن مربای گل
روستای کّجل در منطقه ای کوهستانی در نزدیکی میانه در استان زنجان قرار گرفته است. مردم این روستا به زبان تاتی صحبت می کنند.
تاتی یکی از کهن ترین زبانهای ايرانی است که بسیاری از ویژگی های زبانهای باستانی ایرانی را حفظ کرده و به عقیده برخی از زبان شناسان و محققان بازمانده زبان مادی است.
به طور کلی زنجیر مناطق تات نشین از شهرستان تاکستان شروع شده و به سمت جنوب و جنوب شرقی ادامه می یابد و در نهایت در شهرستان بوئین زهرا به روستای تاریخی سگز آباد ختم می شود.
این مورد دیاکونوف، پژوهشگر روسی در کتاب تاریخ ماد نوشته است: هنوز تات ها، تالش ها، گیلک ها و مازندرانی ها به لهجه هایی سخن می گویند که خود بقایایی از زبان هند و اروپایی است که در آغاز زبان ماد شرقی بوده است.
در اين روستا از لحاظ معماری خانه ها به صورت پله ای بر روی هم قرار می گیرند و این به خاطر کوهستانی بودن منطقه است. در داخل خانه بیشتر از اختلاف سطح استفاده می کنند.
موادی که برای ساختمان سازی استفاده می کنند گچ و چوب است و در و دیوار داخل خانه را با رنگهای خالص رنگ آمیزی می کنند.
مردم این منطقه بیشتر به کار گله داری و باغداری و کاشت عدس مشغول هستند و در آمد خود را از این راه به دست می آورند.
بیشتر زنان روستا لباس محلی می پوشند. لباس آنها از پیراهنی به رنگ قرمز همراه با دامن پرچین گلدار تشکیل شده است.
مهارت آنها بیشتر در کار قالیبافی است و فرشهای دست باف خود را در بازار میانه به فروش می رسانند.
جدا کردن گلبرگهای گل محمدی برای پختن مربای گل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر